Zondag ging ik zoals gebruikelijk vroeg in de morgen naar de plaatselijke markt. Gewoon langs de straat. Ik kocht er aardappelen, wortels en uien. Wat ik daarmee ging doen, wilden de jongedames van de beste straatgroentewinkel weten.
Hij eet ontzettend goed merkte de oudste op. Haar jongere zus knikte instemmend. Ik pakte mijn telefoon en zocht wat plaatjes op van hutspot en andijviestamppot.
“kijk”, zei ik. “Dat is wat ik kook.” Dat is Nederlands eten.”
Ze waren blij.
Weer een nieuwtje over die rare buitenlanders om rond te vertellen en te bespreken.
Leave a Reply